Wyniki konkursu na opracowanie koncepcji architektonicznej Teatru Polskiej Opery Królewskiej w Warszawie

Praca godzi w oryginalny sposób istniejący układ Osi Stanisławowskiej, narożnika Łazienek Królewskich i sąsiedztwa architektury współczesnej, powstającej nierzadko w sposób przypadkowy. Jest czytelnym znakiem w krajobrazie obecności kultury wysokiej i wyważonej estetyzacji przestrzeni. Tworzy nową tożsamość miejsca zharmonizowaną z historyczną przestrzenią i wzbogaca walory krajobrazowe oraz kompozycyjno-urbanistyczne.

Sąd Konkursowy zdecydował o przyznaniu I nagrody za:

• ukształtowanie formy budynku w sposób adekwatny do walorów lokalizacji – w obrębie parku Łazienek Królewskich,
• wprowadzenie elementów przestrzennych inspirowanych roślinnością, mające na celu powiązanie obiektu z parkowym otoczeniem,
• powiązanie elewacji frontowej z przestrzenią Kanału Piaseczyńskiego (wschodni fragment Osi Stanisławowskiej),
• ograniczenie rozmiaru elewacji południowej, a przez to optyczne zmniejszenie skali budynku od strony parku,
• racjonalne rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne charakterystyczne dla trójdzielnej typologii obiektów teatralnych.

Zalecenia do pracy konkursowej:

1. Sąd konkursowy zaleca ścisłą współpracę z Zamawiającym podczas dalszego etapu opracowania w szczególności w zakresie rozwiązań technologii scenicznej uwzględniającej warunki określone szczególnie w Złącznikach do Regulaminu konkursu nr 7b1 i 7b2 (wraz z suplementem do Załącznika 7b2).
2. Należy ponownie przenalizować sposób obsługi transportowej obiektu.

Zalecenia nie wyczerpują ewentualnych modyfikacji, które będą odbywać się na dalszych etapach projektowania i rozmów z użytkownikami.

Przeszklona, wielopłaszczyznowa elewacja o wertykalnymi, nieregularnym układzie kamiennych słupów zapewnia powiązania widokowe z parkiem. Projekt prawidłowo, w czytelny sposób strefuje zespoły funkcjonalne, zapewniając ich podział jak i odpowiednie powiązania. W pracy zastosowano szereg rozwiązań proekologicznych i energooszczędnych zmierzających do obniżania śladu węglowego, redukcji „efektu ciepłą”, między innymi poprzez zastosowanie obszarów aktywnych biologicznie i ekologicznie.

II Nagrodę przyznano za czytelne powiązanie złożonej funkcji obiektu operowego z prostą i logiczną formą budynku. Wprowadzone rozwiązania, a w szczególności utworzenie tak zwanej agory, pozwalają na realizację działań artystycznych i edukacyjnych w różnych przestrzeniach wewnątrz i na zewnątrz obiektu, wiążąc te aktywności z publiczną przestrzenią parku. Doceniono również próbę takiego rozwiązania przestrzennego audytorium oraz zespołu sceny, aby podstawowe działania odbywały się na poziomie związanym z otaczającym terenem, zarówno w strefach ogólnodostępnych, jak i w strefie obsługi widowiska oraz transportu dekoracji scenicznych. Działania te przyczyniły się również do ograniczenia koniecznej głębokości posadowienia budynku.

Zalecenia do Pracy konkursowej:

1. Sąd konkursowy zaleca ścisłą współpracę z Zamawiającym podczas dalszego etapu opracowania w szczególności w zakresie rozwiązań technologii scenicznej uwzględniającej warunki określone szczególnie w Złącznikach do Regulaminu konkursu nr 7b1 i 7b2 (wraz z suplementem do Załącznika 7b2).
2. Usprawnienie komunikacji pomiędzy agorą a głównym foier budynku.

Zalecenia nie wyczerpują ewentualnych modyfikacji, które będą odbywać się na dalszych etapach projektowania i rozmów z użytkownikami.

Otaczająca z trzech stron projektowany obiekt rozwierająca się szczelina przeszklenia przykryta zielonym skłonem z meandrami ogrodowych parterów daje wgląd w obiekt i wzajemnie - szerokie otwarcie na parkowe otoczenie. Próba zrównoważenia relacji park - kubatura jest sukcesem projektu. Wątpliwości budzi brak dostosowania niektórych rozwiązań technologicznych, w tym wielkości kieszeni scenicznych, do życzeń użytkownika obiektu. Praca zaproponowała obiekt z Salą Operową o widowni na 357 miejsc i o wysokości 10 ÷ 13 m.

Praca otrzymała III Nagrodę za błyskotliwą ideę zachowanie umiarkowania w skali nadziemnej kubatury oraz za postanowienie zachowania ogrodowej tożsamości miejsca, gdzie intrygująco, wręcz abstrakcyjnie wkomponowano dwie eliptyczne bryły w swoisty stylobat uniesionego dachu obsadzonego klasycznym ogrodowym „parterem”, zaś teatr spod niego otwiera się na parkowe otoczenie z trzech stron szczeliną przeszklenia.

Kompozycja w niepełnym zakresie konsumuje walory zasygnalizowane w I etapie konkursu. Romantyczny, nastrojowy klimat trzech pawilonów nie został wyraźnie zdefiniowany jeszcze większym stopniem integracji kompozycji zespołu.

Sąd Konkursowy przyznał wyróżnienie za konsekwentną propozycję projektową obejmującą realizację w krajobrazie trzech odrębnych obiektów, nawiązującą do architektury pawilonów ogrodowych.

Praca w interesujący sposób podchodzi do wyzwania, jakie stanowi wprowadzenie obszernego obiektu w przestrzeń parku. Autorzy zaproponowali bryłę o elewacjach w formie wklęsłych łuków, prowadzonych pomiędzy nieregularnie i odmiennie dla każdej kondygnacji

Te swoiste „folies” to formy symboliczne, nawiązujące do epoki klasycyzmu, same z siebie tworzą swój własny, poruszający klimat, niestroniący od surrealizmu. Zwraca uwagę obszerne foyer zapewniające dostęp do wszystkich sal obiektu poszerzając możliwości organizacji wydarzeń, co oczywiście dotyczy też amfiteatru w przestrzeni zewnętrznej. Pomimo tego, że w pracy konkursowej istotnie ograniczono powierzchnię części pod-ziemnej, nadal budzi ona wątpliwości swoją wielkością, zaś zduplikowanie kolumnady na bryle monolitu wieży scenicznej nie zdaje się wzmacniać siły wyrazu całości. Praca za-proponowała obiekt z Salą Operową o widowni na 721 miejsc i o wysokości 8 ÷ 10 m.

Praca otrzymała wyróżnienie za takie rozwiązanie zadania konkursowego, gdzie wykreowane obiekty typu „folies” - o mocnych archetypicznych cechach kulturowych (amfiteatr, monolit, kopiec) oraz o skali próbującej nawiązać do tradycji komponowania ogrodu, a przez to więź kompozycyjną z historycznymi obiektami istniejącego układu kompozycji Ogrodu Łazienki Królewskie.