Wyniki konkursu na projekt ścieżki w "koronach drzew" oraz wieży widokowej na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego

Autor pracy zaproponował wysoką jakość rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych, gdzie podstawowym celem jest odciążenie powierzchni lasu od ruchu pieszego. Trasa wędrówki po Roztoczańskim Parku Narodowym jest podzielona, zgodnie z założeniami konkursu, na część naziemną i część nadziemną, ze zmienną wysokością nad terenem. Ciekawym rozwiązaniem funkcjonalnym jest zaproponowane "rondo powietrzne", które nie tylko pomaga w podziwianiu widoków, ale organizuje przemieszczanie się zwiedzających. Trasa zwiedzania odbywa się między charakterystycznymi punktami, jak "taras obserwacyjny na Księżą Łąkę", kaskadowy taras wytchnienia czy taras X - punkt zwrotny.

Początek ścieżki zaprojektowano w miejscu wskazanym w wytycznych do Konkursu. Poszczególne etapy zwiedzania płynnie przenikają się i przeprowadzają zwiedzających po ścieżce o zmiennej szerokości. Geometryczne tarasy i platformy, umieszczone na trasie ścieżki porządkują zwiedzanie i powodują czytelny odbiór zaproponowanych rozwiązań komunikacyjnych. Trasa zwiedzania stanowi pewnego rodzaju opowieść, która na każdym etapie zaciekawia i zachęca do zwiedzania kolejnego odcinka.

Autor pracy, jako materiał wykończeniowy i konstrukcyjny ścieżki zaproponował drewno, a trasa ścieżki zakłada dopasowanie do istniejących drzew i nie przewiduje wycinki. Brak jest ingerencji w ukształtowanie terenu, poza niezbędnymi wykopami pod fundamenty punktowe. Takie podejście do zadanie projektowego zdaniem sądu Konkursowego jest słuszne i zasługuje na nagrodę.
Autor pracy w wystarczającym stopniu wykazał realność i ekonomikę przyjętych rozwiązań, szczególnie w kontekście kosztów użytkowania w tym rozwiązania innowacyjne i proekologiczne.

Zalecenia: Zdaniem Sądu Konkursowego, zadaszenie ronda powietrznego powinno być dopracowane i zmienione na mniej agresywne lub usunięte. Platforma w formie koła (ronda) jest wystarczająco atrakcyjna, a zadaszenie jej, nadaje zbyteczny ciężar wizualny opracowania.

Autor pracy zaproponował rozwiązania przestrzenno-funkcjonalne oparte na pięciu częściach ścieżki: ścieżka naziemna, platforma widokowa przy Księżej Łące, tunel, ścieżka w koronach drzew i wieża kończąca zwiedzanie. Zdaniem Sądu Konkursowego zabrakło umieszczenia w formie graficznej i opisowej możliwości uzupełnienia funkcji edukacyjnej, wzbogacającej zwiedzanie.

Początek ścieżki zaprojektowano w miejscu wskazanym w wytycznych do Konkursu. Poszczególne etapy zwiedzania zostały podzielone na odcinki prowadzone po grzbiecie wydmy, tunelem między wydmami, u podnóża wydmy i w koronach drzew, taki układ komunikacyjny zdaniem Sądu Konkursowego jest ciekawy i zasługuje na uwagę, zwłaszcza, że sposób organizacji komunikacyjnej umożliwia zwiedzanie osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich i osobom spacerującym z wózkami dla dzieci.

Autor pracy, podjął zdaniem Sądu Konkursowego słuszną decyzję o rezygnacji z przekopu przez wydmę. Koncepcja zakłada wykorzystanie istniejącego wąwozu, w którym zakopany jest tunel z funkcją edukacyjną. W opisie zawarto informacje o ograniczeniu wykorzystania pracy ciężkiego sprzętu przy realizacji Inwestycji. Trasa ścieżki zakłada dopasowanie się do istniejących drzew i nie przewiduje wycinki.

Autor pracy podał szacowane ceny, pokazał rozbicie cenowe na poszczególne części zadania. Zdaniem Sądu Konkursowego Inwestycja przedstawiona w formie graficznej i opisowej jest realna i ekonomiczna.

Autorzy pracy zaproponowali podział ścieżki na kilka fragmentów zwiedzania, które różnią się od siebie sposobem zwiedzania, nawierzchnią, poziomem oraz przekazem. Płynnie przechodząca trasa zwiedzania jest zdaniem Sądu Konkursowego zgodna z oczekiwaniami Zamawiającego, ale długość trasy wydaje się za bardzo zwiększona w stosunku do założeń. Wątpliwość Sądu Konkursowego wzbudził również wymiar tunelu podziemnego o przekroju około 2m na 2m i długości 30m, który funkcjonalnie mógłby ograniczyć zwiedzanie zorganizowanych grup liczących około 25 osób (np. wycieczka klasowa).

Początek i koniec ścieżki zaprojektowano w miejscu wskazanym w wytycznych do Konkursu. Poszczególne etapy zwiedzania zostały podzielone na odcinki prowadzone na różnych wysokościach, taki układ komunikacyjny zdaniem Sądu Konkursowego jest ciekawy i zasługuje na uwagę, zwłaszcza, że sposób organizacji komunikacyjnej umożliwia zwiedzanie osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich i osobom spacerującym z wózkami dla dzieci.

Autor pracy, podjął zdaniem Sądu Konkursowego słuszną decyzję o wykorzystaniu naturalnych materiałów tj. recyklingowanej stali oraz drewna. Całość założenia, w/g opisu autorów, było tworzone z myślą o zachowaniu naturalnych walorów parku, bez znaczącej ingerencji w drzewostan.

Autor pracy podał szacunkowe koszty, które zdaniem Sądu Konkursowego, są realne i ekonomiczne pod warunkiem skrócenia długości trasy zwiedzania.

Początek i zakończenie trasy zostały umieszczone zgodnie z wytycznymi. Autorzy zaplanowali podział trasy na różne etapy, prowadząc każdy z nich na różnych poziomach terenu. Sąd Konkursowy uważa, że ten układ komunikacyjny jest ciekawy i zasługuje na wyróżnienie.

Autorzy pracy, zdaniem Sądu Konkursowego w niezadawalającym stopniu opisali lub pokazali graficznie, propozycje rozwiązań proekologicznych i energooszczędnych.

Autorzy pracy przedstawili kalkulacje cenowe dotyczące realizacji Inwestycji, ale zabrakło informacji o kosztach przygotowania dokumentacji technicznej.

Autorzy pracy zaproponowali trasę zwiedzania przeprowadzoną w różny sposób, zależnie od topografii terenu. Poszczególne odcinki trasy tworzą swojego rodzaju grę, opisaną przez autorów hasłowo „w ziemi - nad ziemią – na ziemi". Zdaniem Sądu Konkursowego takie rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne zasługują na wyróżnienie.

Początek i zakończenie trasy zostały umieszczone zgodnie z wytycznymi. Autorzy zaplanowali podział trasy na różne etapy, prowadząc każdy z nich na różnych poziomach terenu. Sąd Konkursowy uważa, że ten układ komunikacyjny jest ciekawy i zasługuje na wyróżnienie.

Autorzy pracy, przyjęli zastosowanie naturalnych materiałów budowlanych, podlegających recyklingowi, a wyposażenie instalacyjne będzie ukierunkowane na pozyskiwanie energii odnawialnej oraz ochronę terenu, gleby i wód gruntowych. Zdaniem Sądu Konkursowego na wyróżnienie zasługuje propozycja technologii wykonania obiektu, która dzięki modularyzacji konstrukcji ścieżki może ograniczyć użycie ciężkich maszyn.

Autorzy pracy przedstawili kalkulacje cenowe dotyczące realizacji Inwestycji i kosztów opracowania dokumentacji projektowej. Zdaniem Sądu Konkursowego podane szacunki są realne i ekonomiczne.

Autorzy pracy zaproponowali wysoką jakość rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych, gdzie podstawowym celem jest stworzenie możliwości obserwacji otoczenia z jak największej ilości miejsc i poziomów. Wieża posiada pięć podestów widokowych co dziewięć metrów umożliwiających obserwację terenu, które także jako miejsca odpoczynku ułatwiają ruch komunikacyjny w wieży. Najwyższa platforma widokowa jest częściowo zadaszona chroniąc zwiedzających przed oddziaływaniem deszczu i słońca.

Centralne ulokowanie wieży daje możliwość późniejszego precyzyjnego włączenia w szlaki turystyczne z dodatkowymi oznaczeniami oraz ewentualnymi funkcjami rekreacyjnymi. Dostęp do wieży zaproponowano przez utwardzoną drogę usytuowanej na jednej, centralnej osi od strony południowo-zachodniej. Zdaniem Sądu Konkursowego układ komunikacyjny wymaga dopracowania i powinien być skorygowany w sposób opisany w zaleceniach.

W pracy o numerze, autorzy zdecydowali się na wykorzystanie drewna jako materiału konstrukcyjnego wieży, nie wprowadzając większych zmian w ukształtowaniu terenu, poza niezbędnymi wykopami pod fundamenty. Takie podejście do zadania projektowego zasługuje według sądu konkursowego na uznanie i nagrodę. Zastosowanie wielkogabarytowych elementów drewnianych w ocenie Sądu Konkursowego ograniczy koszty konserwacji obiektu w okresie długoletniej eksploatacji.

Autor pracy w wystarczającym stopniu wykazał realność i ekonomikę przyjętych rozwiązań, szczególnie w kontekście kosztów użytkowania związanych z prefabrykacją drewnianych elementów konstrukcyjnych, w tym rozwiązania innowacyjnej proekologiczne.
Zalecenia: Zdaniem Sądu Konkursowego, wysokość wieży powinna zostać ponownie przeanalizowana w kontekście potwierdzenia widoczności panoramy 360 st. ponad koronami drzew. Ewentualne zmniejszenie wieży o 1 moduł 9-metrowy do wysokości ok. 36m poziomu terenu do poziomu najwyższego podestu widokowego byłoby korzystne przestrzennie i uzasadnione ekonomicznie. Ze względu na możliwość zaostrzenia wymagań wynikających z uregulowań UE i dotyczących dostępności obiektu przez osoby o ograniczonej zdolności poruszania należy przewidzieć możliwość lokalizacji windy w „duszy” klatki schodowej. Lokalizacja wieży powinna zmierzać do przybliżenia w kierunku ściany lasu. Zdaniem Sądu konkursowego układ komunikacyjny terenu powinien być skorygowany w taki sposób, żeby oś drogi nie była zakończona wieżą, ale miękką formą ścieżki i meandrowała po dostępnym terenie tworząc dodatkowe przestrzenie, które w przyszłości staną się miejscem na lokalizację dodatkowych atrakcji.

Autorzy pracy zaproponowali układ przestrzenno-funkcjonalny, gdzie spoczniki klatki schodowej stanowią między kondygnacyjne tarasy widokowe. Wieża posiada 13 podestów widokowych. Najwyższa platforma widokowa nie jest zadaszona, co Sąd konkursowy uważa za niekorzystne pod względem użytkowania.

Autorzy przewidzieli zagospodarowanie terenu umożliwiające przebywanie na terenie utwardzonym kruszywem na przebywanie grup oczekujących na wejście na wieżę i grup, które zakończyły zwiedzanie. Sąd konkursowy docenił to rozwiązanie, jednocześnie zwraca uwagę, że oznaczona na planie zagospodarowania numerem 2 altana w formie kontenera wprowadza niepotrzebną przestrzenną formę.

W pracy autorzy w krótkim opisie rozwiązań proekologicznych i energooszczędnych zawarli informację o możliwości lokalizacji ogniw fotowoltaicznych na dachach. Sąd Konkursowy zwraca uwagę, że zadaszenie obejmuje tylko fragment ostatniej kondygnacji. Oprócz w/w rozwiązań autorzy przewidują możliwość lokalizacji budek lęgowych dla ptaków i uli.

Autorzy pracy załączyli kosztorys szacunkowy, który, wg Sądu Konkursowego w wystarczającym stopniu wykazał realność i ekonomikę przyjętych rozwiązań, szczególnie w kontekście kosztów użytkowania w tym rozwiązań innowacyjnych i proekologicznych.

Autorzy pracy zaproponowali układ przestrzenno-funkcjonalny, gdzie zaproponowano schody biegowe w jednym kierunku prowadzące do podestów widokowych skąd , jak opisali autorzy „możemy odkrywać nowe widoki i nowe doznania”. Wieża „wychodzi” z Parku i „ciągnie” welon za sobą, swój ślad. Ideologicznie Sąd Konkursowy zgadza się z koncepcją opisaną przez autorów, jednocześnie zwraca uwagę i zadaje pytanie, czy pochylenie wieży nie wywoła niepokoju u potencjalnego, przyszłego odbiorcy i czy zamierzone pochylenie „kroczącej wieży” zostanie odebrane właściwie w warstwie symbolicznej.

Autorzy zakładają, że zagospodarowanie terenu wieży będzie naturalnym przejściem, tworząc jeden z elementów n trasie ścieżek i dróg Roztoczańskiego Parku Narodowego. Sąd konkursowy postanowił nagrodzić taką narrację. Zagospodarowanie terenu uwzględnia sąsiadujące Wzgórze Polak i umożliwia łatwą komunikację, tworząc zespół z otaczającymi uwarunkowaniami historycznymi.

W pracy autorzy w krótkim opisie rozwiązań proekologicznych i energooszczędnych zawarli informację o możliwości zastosowania podlegających recyklingowi materiałów budowlanych. Oprócz w/w rozwiązań autorzy przewidują brak możliwości oświetlenia wieży po zmroku, co Sąd konkursowy uważa za korzystne.
Autorzy pracy załączyli krótką informację dotyczącą kosztów, która wg Sądu konkursowego stwierdza zgodność z założeniami konkursu.

Autorzy pracy zaproponowali układ przestrzenno-funkcjonalny stanowiący „bramę do doświadczania otaczającego krajobrazu”. Zaprezentowana wieża charakteryzuje się modułowością i elastycznością, co sprawia, że zwiedzający ma możliwość pokonania bardzo urozmaiconej drogi na szczyt wieży. Ideologicznie Sąd konkursowy zgadza się z koncepcją opisaną przez autorów i wyróżnia ją, jednocześnie zwraca uwagę na masywną „rzeźbę”, która zdaniem Sądu konkursowego może w istotny sposób zmienić krajobraz miejsca.

Autorzy zakładają, że zagospodarowanie terenu wieży będzie naturalna, bez ingerencji, zdaniem Sądu konkursowego ta propozycja zasługuje na wyróżnienie, zwłaszcza, że parter wieży i strefa wejściowa oferuje dosyć bogaty program z ławkami, elementami edukacyjnymi, czy stojakami na rowery.

W pracy autorzy w opisie rozwiązań proekologicznych
i energooszczędnych zawarli informacje zastosowaniu drewna jako głównego materiału konstrukcyjnego i podkreślili sposób realizacji wieży – prefabrykację komponentów poza miejscem budowy, co Sąd Konkursowy wyróżnia.
Autorzy załączyli informację dotyczącą kosztów, która wg Sądu konkursowego stwierdza zgodność z założeniami konkursu.

Autorzy zakładają, że zagospodarowanie terenu wieży będzie naturalne, z nasadzeniami, które „nadają wieży dodatkowego sąsiedztwa, co pozwala na wytracenie efektu samotnej wieży na środku pustej otwartej przestrzeni”- Sąd Konkursowy wyróżnił pracę ze względu na ciekawą koncepcję zagospodarowania ternu.

W pracy autorzy w opisie rozwiązań proekologicznych i energooszczędnych zawarli informacje procesie projektowym, który od początku zakładaj oparcie koncepcji o wzorce i konteksty pochodzące z natury i lokalnej tradycji. „Użyto drewna w sposób współczesny, ale w poszanowaniu dawnych metod i form architektonicznych” – Sąd konkursowy wyróżnił taki sposób projektowania.
Autorzy pracy załączyli informację dotyczącą kosztów, która wg Sądu Konkursowego stwierdza zgodność z założeniami konkursu.